Kult Serca Pana Jezusa

Rozpoczął się na Kalwarii, u stóp krzyża, gdy Serce Chrystusa zostało przebite włócznią żołnierza. Na ten przebity bok i otwarte Serce Chrystusowe patrzyli wówczas Matka Najświętsza, św. Jan Apostoł i pobożne niewiasty.

Serce Chrystusowe na Kalwarii jest wyrazem największej miłości i znakiem całkowitego daru dla Ojca i dla ludzi, o czym pisał św. Bernardyn ze Sieny. Wśród postaci zasłużonych dla rozwoju kultu Bożego Serca w średniowieczu wymienia się św. Bonawenturę (1217-1274), według którego bok Chrystusa został otwarty abyśmy przez widzialną ranę zobaczyli niewidzialną ranę miłości.

Wyjątkowa rola w krzewieniu kultu Serca Pana Jezusa przypadła skromnej i pokornej zakonnicy – wizytce z Paray-le-Monial, św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647 – 1690).

Przez nią została przypomniana całemu Światu najważniejsza prawda naszej wiary: „Bóg jest miłością". To ona otrzymała misję rozpowszechniania nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusowego w całym Kościele. Właśnie jej w XVII wieku wielokrotnie ukazywał się Pan Jezus, wybrawszy ją na apostołkę swego Serca.

I Objawienie - odkrycie tajemnicy miłości

Pierwsze wielkie objawienie Serca Pana Jezusa miało miejsce 27 grudnia 1673 roku, w uroczystość św. Jana Ewangelisty, w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu. Pan Jezus pozwolił świętej spoczywać długo na swojej piersi i tam odsłonił jej niezgłębione tajemnice swego Najświętszego Serca.

„Moje Boskie Serce goreje tak wielką miłością ku ludziom, a zwłaszcza ku tobie, że nie może już powstrzymać w sobie płomieni tej gorącej miłości. Musi je rozlać za twoim pośrednictwem i ukazać się ludziom, by ich ubogacić drogocennymi skarbami, które ci odsłania, a które zawierają łaski uświęcające i zbawienne, konieczne, by ich wydobyć z przepaści zatracenia”.

Po tych słowach Pan Jezus ukazał Małgorzacie Marii swoje bijące Serce, a następnie zażądał jej serca. Święta oddała Mu z radością, a On zanurzył je we własnym, po czym zwrócił zakonnicy, jako „płomień gorejący w kształcie serca” powiedziawszy, że jest to drogocenny zadatek Jego miłości, która będzie ją trawić do ostatniej chwili. Od tego momentu Małgorzata Maria odczuwała w sercu nieustający ból, narastający w każdy pierwszy piątek miesiąca.

II objawienie - Pan Jezus czeka na miłość ludzi

Pewnego dnia św. Małgorzata Maria udała sie do kaplicy, gdzie Zbawiciel już na nią czekał. Zobaczyła wtedy po raz kolejny Serce Jezusa. Zdawało się Ono spoczywać na tronie z ognia i promieni. Otaczała Je korona cierniowa i wieńczył krzyż. Zakonnica dostrzegła wówczas ranę zadaną włócznią żołnierza. Pan Jezus zażądał, aby Małgorzata Maria przyprowadziła siostry i braci do Jego Serca. Polecił też, by przekazała im od Niego, ze ich kocha i czeka na ich miłość. Zbawiciel otworzył przed nią swoje Serce, aby ludzie czerpali z Niego bogactwo miłości i miłosierdzia oraz łaski potrzebne do odkupienia. W swoim dzienniku św. Maria Małgorzata napisała:

"Dał mi poznać, jak to Boskie Serce gorąco pragnie, aby Je ludzie pokochali, aby ich wyrwać z przepaści zatracania, w którą szatan ich wtrąca w wielkiej liczbie. Z tego powodu powziął zamiar, aby objawić ludziom to Serce i otworzył zawarte w Nim niewyczerpane skarby miłości, miłosierdzia, łaski, uświęcenia i zbawienia".

Powiedział też:

"To nabożeństwo jest ostatnim wysiłkiem mojej miłości i będzie dla ludzi jednym ratunkiem w tych ostatnich czasach".

III Objawienie - cierpienie z powodu niewdzięczności

Trzecie wielkie objawienie miało miejsce 2 lipca 1674 roku, Małgorzata Maria modliła się przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Ukazał się jej Pan Jezus, jaśniejący chwałą z pięcioma ranami, z których biła niezwykła światłość. Gdy rozwarła sie Jego pierś podobna do gorejącego ogniska, ukazał jej swoje Serce, będące źródłem tych promieni. Pan Jezus powiedział o niewdzięczności, którą ludzie odpłacają Mu za Jego miłość. Po spotkaniu z Jezusem, św. Małgorzata Maria w swoim dzienniku napisała:

"Odpłacają mi sie tylko oziębłością i odrzucają moje usiłowania, by czynić im dobrze. Ale ty przynajmniej spraw mi tę radość i wynagradzaj mi za ich niewdzięczność"

Pan Jezus powiedział też wtedy:

"Będziesz przyjmować komunię w pierwsze piątki miesiąca, a we wszystkie noce z czwartku na piątek dam ci uczestnictwo w tym śmiertelnym smutku, który chciałem odczuć w Ogrodzie Oliwnym, smutek ten doprowadzi cię do takiego rodzaju konania, które będzie cięższe do przetrwania niż sama śmierć... Wstawać będziesz między godziną 11 a północą, by w ciągu godziny klęczeć wraz ze Mną z twarzą pochyloną ku ziemi i podczas tej godziny czynić będziesz to, czego cię nauczę..."

Był to początek godziny świętej, której Zbawiciel zażądał od św. Małgorzaty Marii.

IV objawienie - święto Serca Jezusowego

Najważniejsze, czwarte wielkie objawienie miało miejsce 19 czerwca 1675 roku w oktawie Bożego Ciała. Święta podczas adoracji Najświętszego Sakramentu ujrzała Chrystusa, który odsłonił swoje Serce i powiedział:

"Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że niczego nie oszczędziło, aż do wyczerpania i wyniszczenia się, by im dać dowody swej miłości. A w zamian od większości z nich doznaje tylko niewdzięczności przez oziębłość i pogardę, z jaką się odnoszą do Mnie w tym na sakramencie miłości. Pan Jezus zażądał od Małgorzaty Marii, aby pierwszy piątek miesiąca po oktawie Bożego Ciała był poświęcony na szczególną uroczystość ku uczczeniu Serca, aby w tym dniu przystępowano do Komunii Świętej i składano uroczyste wynagrodzenie przez publiczne akty przebłagania, ażeby naprawić zniewagi, jakich to serce doznało podczas wystawienia na ołtarzach".